Carbon, aluminium, titanium, of toch staal?

Vroeger was het simpel: een racefiets was van staal. Op zoek naar lichtere frames deed daarna aluminium zijn intrede en op dit moment leven we in het carbon-tijdperk, al is er ook nog een niche-publiek dat voor titanium kiest. Waar zou jij voor kiezen en waarom?

Van staal…

Columbus buizen of Reynolds buizen, zo eenvoudig was ooit de keuze van materiaal voor een raceframe. Hoogwaardig stalen buizen met zeer dunne wanddikte, aan de uiteinden ver-stevigd met extra materiaal (dat heette dan ‘double butted’). Aan elkaar gelast door vakman-nen in (liefst) Italiaanse ateliers, met chromen lugs (verbindingsstukken tussen de buizen) en verchroomde achtervork, en voor het overige vaardig gelakt in heldere kleuren. Als je dat zo leest, komt het water weer in de mond te staan, want die slanke stalen racers van toen waren niet alleen klassiek mooi, maar hadden (en hebben) ook een typisch rijcomfort, waarin stijf-heid en souplesse harmonieus samenkomen. De stijfheid van staal is zeer hoog, rijcomfort komt van het natuurlijke deinen van het materiaal, en de duurzaamheid is uitstekend. Staal kan tegen een stootje.

… naar aluminium…

Om lichtere frames te kunnen bouwen, werd eerst geëxperimenteerd met ‘oversized’ stalen buizen, maar ging men ook het lichtgewicht materiaal aluminium gebruiken. Aluminium was/is lastiger te lassen dan staal, maar (mede) onder invloed van nieuwe productietechnologieën als hydroforming (vorming onder oliedruk) hebben aluminium frames langzaam maar zeker de markt veroverd in het lage en middenklasse prijssegment. Een alu frame is goedkoop in productie en afhankelijk van de wijze van productie uiterlijk soms amper te onderscheiden van carbon. Aluminium is evenals staal zeer stijf, maar voelt over het algemeen harder aan tijdens het fietsen. Als metaal is aluminium ook weer erg duurzaam en vervormt het eerst voor het scheurt of breekt.
➔Cannondale zet met zijn CAAD-modellen al jaren de toon als het gaat om aluminium frames die in prestaties niet onderdoen voor de betere carbon frames. Je vindt ze tijdens Bike MOTION bij stand 08.B036

… naar carbon.

Het framemateriaal dat anno 2018 heer en meester is bij de sportieve fietsen, is carbon. Koolstofvezels met epoxyhars ertussen. Met carbon is de heilige frame drie-eenheid stijfheid, gewicht en comfort beter te tunen dan bij metalen, vandaar de populariteit als framemateriaal.
Met carbon kun je vormvrij ontwerpen, het spul heeft een zeer hoge treksterkte het is ook nog eens superlicht. Het is matig bestand tegen inslag, het scheurt zonder eerst te vervormen. Carbon is ook duur, al zijn tegenwoordig ook de meeste frames in de populaire middenprijs-klasse (tot 2.500 euro) van carbon.
➔ Cutting edge technologie in carbon vind je bij de grote jongens zoals Specialized en Trek. Zie bijvoorbeeld stand 08.A010 voor de nieuwste vedergewichten in de Émon-da-serie van Trek.

Of toch titanium?

Titanium is een blijver op de racemarkt. Het spreekt een publiek van fijnproevers aan die de onverwoestbaarheid ervan, de geometrische eenvoud van stijl en het sublieme rijcomfort van titanium niet meer willen missen. Titanium laat zich moeilijker verwerken dan andere metalen en je moet het ook stellen met één kleur: die van het naakte metaal.
➔ Dankzij voortschrijdende productietechnologieën zijn er de laatste jaren nieuwe buis-vormen mogelijk, zoals bij de Van Nicholas Revelstoke, stand 09.B045.

www.bikemotionbenelux.nl